Γιάννης Γκούμας, "Δεκαεφτά Ελεγεία για τον Σαΐτ Σαλίμ Χαλμάν"

1

Η ζωή
αναπηδώντας κύλησε
σαν μπάλλα
μακριά σου
το μυστικό της παίρνοντας εκεί
όπου ήξερες πως οπωσδήποτε
θα τʼ οδηγούσε.

Δεν είναι ο κόσμος πια
οι ομίχλες που λυτρώνουν
τώρα εινʼ ο κόσμος
μια ζύμη σκοτεινή
του Αγνώστου.

5

Αγωνιακό ξεδίπλωμα φτερών απίθανων
καθώς κάτω απʼ τα πόδια σου ξεγλύστρησεν η σκιά σου.
Φωτός κλαράκι που έσπασες εκεί
στο χόρτο το θαυματουργό
όπου σου δόθηκε γαλήνη και ξεκούραση.

Η μια φωλιά που ορφάνεψε
για να γεμίσει η άλλη.

________
(Γιάννης Γκούμας, Δεκαεφτά Ελεγεία για τον Σαΐτ Σαλίμ Χαλμάν, απόδοση στα ελληνικά: Γιάννης Βαρβέρης)

βλ. και http://www.poiein.gr/archives/9203/index.html