Γέλιο αγοριού – άσπρο κατσικάκι
Και άδεια σκοτωμένα παπουτσάκια
Εσύ που κλαις πεθαίνοντας
στην άκρη από τα αίματα
βομβαρδισμένων ποταμών
Που κυλούσες ανάποδα τη ρόδα του
παλιού παραμυθιού
Με δροσερές κορδέλες σε τύλιγε σε
ξετύλιγε ο ουρανός
Για να σε σκέφτομαι πήγαινα προς τα πίσω
τα βήματα μου
για να σε παίρνω
απʼ τον αέρα που περνούσες
κορμάκι μου από πέταλα
τσακισμένων λουλουδιών
_____
Ζέφη Δαράκη, Ερήμωνε, ΥΨΙΛΟΝ / ΒΙΒΛΙΑ
βλ. και http://www.poiein.gr/archives/17432/index.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου