Nίκη-Ρεβέκκα Παπαγεωργίου, "Το βραχιόλι"

Λιγοστεύουν οι άνθρωποι. Μιά γάτα νοίκιασε το αποκάτω σπίτι.
Ένας κροκόδειλος άνοιξε ψυχιατρική κλινική, θα τις φάει λέει τις φιλίες μου,
θα τις γιατρέψει. Σε ποιάν να χαρίσω το χρυσό αυτό βραχιόλι;
Στο σπίτι μου έμενε κάποτε η Π, εν' άστρο έρχεται να μ' ανοίξει την πόρτα,
δεν φορώ εγώ βραχιόλια, μου λέει βιαστικά, λαμπυρίζοντας.
Στο σπίτι της Π, μιά τόση δα πυγολαμπίδα στέκει πίσω απ' την πόρτα,
δωσ' το μου εμένα, μου λέει τρυφερά, θα το κάνω στεφάνι,
θα πηδώ από μέσα καθώς τα λιοντάρια, θα δίνω παράσταση,
θα πλουτίσω επιτέλους.
Έξω απ' το σπίτι μου ένας ιβίσκος ψηλώνει, έχει πια φτάσει
ως το παράθυρο, κοιτάζει μέσα με απληστία.