Το μεσημέρι γυαλίζουν τα καρφωμένα σου φτερά
στα σύννεφα
-φεγγάρι που ξέφυγες από τις νύχτες-
κι όσοι μπορούν να ορθώνουν το κεφάλι
θα σε βλέπουν.
Ανυπεράσπιστος στη βαρβαρότητα της πόλης,
κατάληξες κι εσύ να αιωρείσαι
πλάι στον Προμηθέα.
Το δειλινό ματώνετε τον ουρανό.
Τη νύχτα αστράφτει η κρυμμένη φωτιά
απ’ τα καλάμια σας
κι οι ανυποψίαστοι λένε πως έρχεται βροχή.
___
βλ. και Ποιείν: http://www.poiein.gr/archives/16989/index.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου