Γεωργία Τρούλη, "Και στα ενδιάμεσα"

Δυο κατεβασμένα παραθυρόφυλλα καθημερινότητας

Και στις ρίγες που δημιουργούν σχίσματα

Βάζεις χαρτοταινίες σε παραλληλία

Σε διάταξη που συναγωνίζεται τη δίψα του νερού

Από πάνω στέκουν κονταροχτυπημένα

Τα χαρτιά της λειψυδρίας

Δεν καίγεται κανένα τίποτα

Τόσο αργά όσο θα έπρεπε

Δεν νιώθεις καμιά στιγμή πιο δικό σου

Το δικό

Παρά μόνο τη στιγμή που το βλέπεις

Να χάνεται

Κι έτσι να ξεγλιστρά στις χαρτοταινίες

Και στα ενδιάμεσα

Σαν έντομο να ξεφεύγει

Την ώρα που μοιάζει οκτάβα σε πεντάγραμμο

Και το λουκέτο σε όλες τις γραμμές

Και το κλειδί να έχει οξειδωμένες κλειδώσεις

Και εγκοπές

Πουθενά να μην ταιριάζει

Μόνο αντίγραφα

Και κάθε φορά ένα λιγότερο

Και

___

Γεωργία Τρούλη, Ακρογωνιαία πορεία στο και, εκδ. Σαιξπηρικόν, 2012.