Αντώνης Ψάλτης, "το βάρος των ονείρων"

ίντσα την ίντσα σήκωνα με μια τριχιά, σαν φίδι ζωντανό, απ’ τα σκοτάδια του ονειροπήγαδου το απίθανο, να βγει στο φως, υφήλιο να γίνει κι αυτό, μεράδι να βρει πραγματικότητας, διάλλειμα σύντομης αλήθειας.
μα η τριχιά του με λυπήθηκε
ανάποδά, λέει, δεν σε κρεμάω
εσένα δεν σ’ αξίζει σταυρόκομπος βρόχος λαιμού
γι’ αυτό στο πατοπήγαδο βαθιά σε ρίχνω

με τόσο βάρος που πήγες να σηκώσεις
έτσι σαν όνειρο ν’ αναληφθείς

______

Αντώνης Ψάλτης, Το καντήλι, εκδ. Αιγαίον, 2012.