Κωνσταντίνος Ποζουκίδης, "Αυτόχειρες Σκορπιοί"

Ο κόσμος
Συνήθιζε να μαζεύεται
Τα καλοκαιρινά απόβραδα
Του σαββατοκύριακου
-ενίοτε και τις καθημερινές-
Κυρίως όταν έκανε ζέστη
Τυπάδες κάθε λογής
Emo Trendy
Κάγκουρες και μπάκουρες
Κοπέλες με ανάλαφρα αέρινα φορέματα
Με το ροζ και το μαύρο στο πρόσωπο
Ερωτευμένα ζευγαράκια
Να περπατάνε χέρι χέρι
Και ανέμελα παιδάκια
Μ' ένα αθώο καλαμποκένιο χαμόγελο
Να τα τραβολογάνε
Ξεπεσμένες σαραντάρες
Καπνίζοντας
Όμως κανείς δεν πρόσεχε
Τους αυτόχειρες σκορπιούς
Που αναπαράγονταν στους δρόμους της πόλης
Γεμίζοντας σταδιακά το χώρο

Η κατουρημένη γριά
Σε μια γωνιά της Ναβαρίνου
Μετράει μ' ένα κουτσό χαμόγελο
Τα κέρματα των περαστικών
Κρατώντας ένα μπουκάλι Coca Cola
Στην είσοδο της διπλανής πολυκατοικίας
Κάποιος κοιμάται χυμένα
Κι ένα μονόφθαλμο κοπρόσκυλο παραπέρα
Έχει πάρει από πίσω ένα θηλυκό
Από τα μεγάφωνα
Πιο κάτω στην παραλία
Κάποιος μουσάτος μιλάει για τον Αλέξαντρο
Που ήταν τελικά Κινέζος
Κι ο μεγάλος Πάτρωνας
Αγοράζει λουλούδια
Από να διπλανό εφημερεύον ανθοπωλείο
Για να του τα προσφέρει
Απαιτώντας σεβασμό από τον υπάλληλο
-να προσέχεις πως Μου μιλάς άλλη φορά-
Για τον Γιάννη
Δεν έχει σήμερα Ypnosedon
Ίσως καμιά μπύρα
Και καμιά μισοφαγωμένη τυρόπιτα
Που θα βρει στους κάδους
Μπορεί και κάνα τσιγάρο
Κοντά σένα άγαλμα
Κάτι ραπεράδες
Χορεύουν break dance
Ενώ από να διπλανό καφέ
Ακούγεται ξεκάθαρα
Το «Παοκάρα Σαγαπώωω»
-Αν φωνάξω τώρα
Δε θα μ? ακούσει κανείς
____
Κωνσταντίνος Ποζουκίδης, Αυτόχειρες σκορπιοί, εκδ. Σαιξπηρικόν, 2009.