Θωμάς Ιωάννου, "Χρόνιο περιστατικό"

Ήρθε η Κ. κρατώντας

Σ΄ ένα δίσκο γραμμοφώνου το κεφάλι μου

Η βελόνα καρφωμένη στη φλέβα της σιωπής

Καθώς το στόμα μου τραύλιζε

Ένα τραγούδι για κωφαλάλους

Ξάφνου ανέβασε στροφές ο έρωτάς της

Και ο θάνατος άρχισε να περιστρέφεται

Με τόση ορμή

Που εκκωφαντική απλώθηκε η σκιά του

''Είδες πώς ακούγεται'' μου 'πε η Κ.

''Παρά τη σκόνn αιώνων

Που' χει μαζέψει πάνω του

Τι κάθεσαι, έλα να χορέψουμε''

Έκλεισα τα αυτιά μου

Στο τραγούδι της σειρήνας του ασθενοφόρου

Κι έμεινα εκεί να αρρωστήσω κι άλλο

Με την πάρτη της

Χρόνιο περιστατικό εξάλλου

Τι δουλειά έχω εγώ

Να τρέχω στα επείγοντα

Με όσους σπεύδουν να κρυφτούν

Κάτω από τη ζωή τους

Λες και θα προλάβουν το θάνατο

Με εκείνους που τρέχουν

Προς την έξοδο κινδύνου

Ξεχνώντας πως απ' το σώμα του

Δεν ξέφυγε κανείς

' 'Κλαις; '' με ρώτησε

''Μπα, σκόνη μπήκε στα μάτια μου''

Γύρη που μεταφέρει ο αγέρας

Μεταξύ ζώντων και τεθνεώτων

''Δεν είναι τίποτα

Κάποιο σκουπιδάκι του χρόνου

Μη σταματάς

Συνέχισε να χορεύεις

Το κομμάτι τα σπάει''
_____

Θωμάς Ιωάννου, Ιπποκράτους 15, εκδ. Σαιξπηρικόν, 2011.