Στέλιος Θ. Μαφρέδας, "Διαδρομές λέξεων"

"Άφησες τη φωνή στη μαύρη πίσσα
κι είχες τα κοφτερά γυαλιά στη γλώσσα"
Γιάννης Δάλλας, Διαβατήρια 26, Αποθέτης


Τρέχουν τα λόγια στα δικά τους μονοπάτια
σ' έναν προορισμό που όρισαν οι μοίρες,
κι ό,τι ανάχωμα η σιωπή υψώνει
επικυρίαρχοι σε κτήσεις υπερπόντιες
με έπαρση το ισοπεδώνουν.

Στην υστερία των καιρών αδέξιο το βάδισμα
πλήθος χωλών σε λεωφόρους διαφυγής
με όλα τα φώτα αναμμένα,
αρματωσιά οι επαγγελίες ανθρώπων και θεών
μα ψάχνεις εναγώνια το αντίκρισμα τους.
Και είναι τα εύρετρα
ονόματα δισύλλαβα κι ακαριαίες λέξεις,
παραγγέλματα φωνής για ένα σχέδιο σωτηρίας
σε δρόμους που χάραξε μια συντριβή οστών
χωρίς οδόσημα προς την κατεύθυνση του απείρου.

Τα λόγια σου από το παρελθόν ακούω'
στη ζυγαριά τα βάζω με φθογγόσημα των γρυλλισμών,
λειψά σταθμά κι ο χρόνος φειδωλός με το απόβαρο του,

ό,τι ειπώθηκε -ξανά θα ειπωθεί
μα σ' άλλη επικράτεια τα ρήματα σου θα βαδίσουν

-πλαταίνουν οι ορίζοντες απ' την κληρονομιά σου.

___________

(περ. Εμβόλιμον, τ.60, Χειμώνας 2010 - Άνοιξη 2011)