Μπλάζε Κόνεσκι, "Η λίμνη"

Συλλογισμένος, βγαίνεις με την ίδια καταραμένη σκέψη,
σαν κεντρισμένος ανακαλύπτεις στο κατώφλι,
για μυριοστή φορά τον κόσμο.
Λίμνη κάτω απ’ το γαλάζιο πέπλο της Μπελάσιτσας.
Πράσινος περίγυρος από πλατάνια και κυπαρίσσια
κι είναι αρκετή μια ανθρώπινη στιγμή μονάχα
να γίνει ετούτη η ομορφιά συνηθισμένη
να βυθιστεί μέσα σου, να γίνει στάχτη, να εξαφανιστεί
και συ να γίνεις πάλι άτυχος άνθρωπος
σαν τους πιο πολλούς ολόγυρά σου.
Κι όμως, πόσο αξίζει, το διάλειμμα αυτό
ανάμεσα σε δύο τύψεις συνείδησης!

______
βλ. Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος, “Δοκίμια”, εκδ. ΡΕΩ, 2010