Πέρσυ Μπυς Σέλλεϋ, "Οζυμανδίας"

Αντάμωσα έναν οδοιπόρο από αρχαία πατρίδα
Είπε: Δύο πόδια από πέτρα, θεόρατα, δίχως το σώμα
Στέκουν στην έρημο… και πλάι τους μέσα στην άμμο είδα
Να στέκει όψη βυθισμένη, θρυμματισμένη. Στόμα

Με χείλη που είναι ζαρωμένα κι υπεροψίας βέλη
Λένε ότι διάβασε ο γλύπτης άριστα όλα τα πάθη
Που σώζονται ακόμα τώρα πάνω στ’ άψυχα μέλη,
Το χέρι που έδειχνε τη χλεύη, απ’ της καρδιάς τα βάθη.

Πάνω στο βάθρο αυτά τα λόγια προβάλλουνε γραμμένα
«Το όνομά μου Οζυμανδίας, των βασιλέων πρώτος
Δες, Μεγαλείο, κι απελπίσου έργα τρανά από μένα!»

Τίποτα πλάι δεν απομένει. Τριγύρω απ’ τα συντρίμμια
Του ερειπίου του μεγάλου, ατέρμονη, πελώρια
Η ερημιά παντού απλώνει, της άμμου η πλήρης γύμνια.

_________

(απόδοση στα ελληνικά Γ. Ευθυμιάδης)

βλ. και http://bibliotheque.gr/?p=12331