Δημήτρης Λαμπρέλλης, "Τα πουλιά της μνήμης"

Τα ίδια και τα ίδια
κάθε βράδυ.
Τα χέρια μου
δεν αντέχουν
να κρατήσουν
το σκοτάδι.

Γι᾽ αυτό
κάθε πρωί
ξυπνώ
της μνήμης μου
τη μικρή καρδερίνα
Κι ένα σπίτι
της δείχνω
γεμάτο τραγούδια
– Εκεί μένει,
της λέω
το φως.


__________

(Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το αίμα των ονείρων, Ίκαρος, 2010)