Σωτήρης Παστάκας, "Ραψάνη"

Όπως κρατάμε το γιαρμά
ακίνητο στο ένα μας χέρι,
μια στιγμή πριν τον δαγκώσουμε,
όλη τη νύχτα βαστούσα
το χέρι της που ήθελε
να βγάλει τα σωληνάκια
οξυγόνου από τη μύτη της,
τον καθετήρα απ’ το μουνί της,
το μουνί της μάνας μας:
γεύση μελομακάρονου
και κουραμπιέ βουτύρου,
μια φέτα ψωμί πασπαλισμένη
ζάχαρη και λάδι, ενίοτε
με κακάο, αυγά στραπατσάδα
με κόκκινη ντομάτα

_________

(απόσπασμα από τη “ραψάνη“)

βλ. και:

http://bibliotheque.gr/?p=20863