Τ’ ἄγριο σκοτεινὸ παλάτι θὰ φωτίσω
ἐκτυφλωτικὰ
θὰ ρίξω χρώματα παντοῦ
σὲ μία γωνιὰ
ὁ δ ρ ά κ ο ς
θὰ εἶναι
ἕνα κλωνάρι
ἀνθισμένη
ἀμυγδαλιὰ
γιατί ἐφέτος στ΄ἀλήθεια ἐφοβήθηκα
τὴν παγωνιὰ τὴ μοναξιὰ τὸ κρύο
κι αὐτὰ τὰ ἐλάφια ποῦ περνοῦσαν ὕπουλα
τὴ νύχτα
κάτω ἀπ’ τὴν ψυχή μου.
σὲ μία γωνιὰ
ὁ δ ρ ά κ ο ς
θὰ εἶναι
ἕνα κλωνάρι
ἀνθισμένη
ἀμυγδαλιὰ
γιατί ἐφέτος στ΄ἀλήθεια ἐφοβήθηκα
τὴν παγωνιὰ τὴ μοναξιὰ τὸ κρύο
κι αὐτὰ τὰ ἐλάφια ποῦ περνοῦσαν ὕπουλα
τὴ νύχτα
κάτω ἀπ’ τὴν ψυχή μου.
________
Μίλτος Σαχτούρης, Ο Περίπατος, 1960.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου