Γιάννης Στίγκας, "Η αλητεία του αίματος"

Η μνήμη είναι μια βαλίτσα
Η λήθη είναι δύο
Να πάρουμε το φως απ’ την αρχή 
να δούμε αν επιμένει στο κάρβουνο
Εγώ δεν πείθομαι, βλέπεις,

έχω τόσες φλόγες να συντηρήσω

Φλόγα πρώτη:
Μ’ ακουμπάς
και το αίμα μου ανοίγει μεγάλα μπουμπούκια
Στο τέλος δε θα μείνει χώρος για μένα

Φλόγα δεύτερη:
Να παίζεις με το μηδέν
και να μένεις στον άσσο

Φλόγα τρίτη:
Αυτή η ένδεια
του να μη στέκεσαι
των θηρίων ηνίοχος
αλλά και βορά διαδρόμων
Θέλησα το σώμα
στην προέκτασή του σε ήλιο,
τώρα ζητάω απ’ την ποίηση
να μου σπάσει τα χέρια

Φλόγα τέταρτη:
Αυτή που ρίχνω τα σφαγμένα ποιήματα
Αυτή που με περιμένει

Φλόγα Πέμπτη (η επονομαζόμενη και κοινή):

Τρελέ, θα πιάσουμε καμιά πυρκαγιά εδώ μέσα

____________

βλ. και http://hrtstvrs.blogspot.gr/2012/02/blog-post_14.html