Κωστάκης Λούστας, "...Αν σου πω"

Αν σου πω "Ίτσο" μου
από πού πήρα την διεύθυνσή σου
θα γελάσεις: Απ' το Internet!
Πολύ εξυπερετικό πράμα
Επιθύμησες κάποιον;
τον βρίσκεις αμέσως έτσι;
Α ρε Βασιλάκη μαλάκα
τι κάνεις ρε θηρίο;
έχω να σε δω
από τα χρόνια τα μαθητικά
Εσύ σαν "πιο κοντός"
καθόσουν στο τέταρτο θρανίο
και 'γω "στο βάθος με τους ψηλούς"
θυμάσαι; Πολύ αμφιβάλλω

Τι πλάκα είχαμε στα Λατινικά
με τον Τσακούλια, ε!
που τίναζε διαρκώς τον γιακά του
και μόνο στα Ελληνικά με την Καρόζη
καθόμασταν ήσυχα. Περίεργο.

Εσύ έφυγες πολύ μικρός "τόσος δα"
-ευτυχώς για σένα-
και δεν ξέρεις δεν μπορεί να ξέρεις
πόσοι πέθαναν από μας
Άμα σου πω οι μισοί και πλέον
θα με πιστέψεις;
Προχτές πέθανε και ο Ιορδανίδης
διότι έχασε την γυναίκα του νέα
σαν τον αδερφό του τον μικρό
και σαν το πιάνο του το παλιό
Και ο Μίκης με το ξύλινο πόδι
και ο Πραπαβέσης
ο Τοσίου και τόσοι άλλοι
όλοι πέθαναν όρθιοι
Ο Πίνγκας "ακόμα ζει"
και έχει ένα μαγαζάκι με καραμέλες
στην πατρίδα. Τι παιδί, ε;
Ο Θωμάκης είναι στην Αμερική
"αγνώριστος" μου λένε
και η Λίνα η Γκίκα
νομίζω στην Αθήνα
παντρεμένη με αξιωματικό!

Εγώ έτσι και έτσι
Κάτι προβλήματα έχω με την Υγεία
αλλά δεν βαριέσαι
Να μόλις προχτές
Είμασταν πάλι στα δικαστήρια:
Κάποιος τρίχας της σφύριξε ότι...
δεν είμαστε πια και είκοσι χρονώ
Τι κόσμος βρε παιδί μου
λες και το γήρας
είναι δικό μας φταίξιμο
Έχω κι άλλα να σου πω περί Αυτού
αλλά δεν αξίζει τον κόπο.
Εν πάση περιπτώσει
γράψε μου τι κάνεις εσύ
με λεπτομέρειες έτσι;
αν άσπρισαν τα μαλλιά σου και σένα
κι αν έπεσε το πράμα σου και μένα...
Αυτά προς το παρόν
και μην ξεχνάς διότι
θα λυπηθούμε πολύ μα πολύ
Αυτό το "λυπηθούμε" και εκείνο το "πολύ"
μας έμειναν κουσούρι όλων εδώ
ώστε
κατήντησαν η τελευταία μας ελπίδα
Έχεις φιλιά απ' τον Πλάτων
Με θερμούς χαιρετισμούς - καημένε μου.

______
περ. Εταιρεία, τχ. 31, Δεκ. 1998.

και στον τόμο Μίμης Σουλιώτης, Μια πόλη στη λογοτεχνία, Φλώρινα, εκδ. Μεταίχμιο, 2002.