Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

Εύα Μοδινού, "Η μελλοθάνατη:"


Η μελλοθάνατη:

Ακούς;

Ο καλπασμός του θεριστή χτύπος παράλληλος
μες στο σφυγμό μου δυναμώνει

κι αυτό που έλεγα ζωή σαν ξένο δέρμα
τώρα πάνω μου πονά

Αντίκρυ ο Χρόνος   κομμένη γέφυρα
πάνω από το ρόχθο του μαύρου Ποταμού

πως να περάσω απέναντι;

Το αίμα μου γκρεμίζεται στη Δίνη της Πληγής
σαν Ειμαρμένη

κι η σκαλωσιά του Ιλίγγου
του πάθους η ανεμόσκαλα που ξόρκιζε τον Τρόμο

αυτή τη Νύχτα αιφνίδια

ξεκρεμάστηκε

____
Εύα Μοδινού, για πάντα, οι εκδ. των Φίλων, 2012

1 σχόλιο:

  1. Μέσα σε λίγες γραμμές πολύς πόνος. Υπέροχα βαθύ ποίημα μέσα στην σκοτεινιά του είναι εκθαμβωτικό! Για όσους ξέρουν από ανθρώπινο πόνο, τόσο αληθινό!
    Άραγε δεν είμαστε όλοι μελλοθάνατοι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή