Γιάννης Γκούμας, "Στη μνήμη του Γιάννη Βαρβέρη (1955-2011)"

Η ζωή έχει ένα μόνο ετερώνυμο: Θάνατος.
Ποίηση, μετάφραση, κριτική ήταν τα ετερώνυμα της δική του ζωής.
Η γραφή του τον έκανε ολύμπιο.
Τα ποιήματά του ηλίανθοι.
Πληγώνουν καθώς κι αυτά πονούν, σύμφωνα με το αίτιο που τα δημιούργησε:
η επιβαλλόμενη, αποθαρρυντική αλήθεια το να ζεις,
η αναπνοή που δεν θα 'ναι ποτέ δική του.
Πόσα ποιήματα δεν φέρουν τίτλο σαν αγκάθινο στεφάνι;
Πόσα δεν ραγίζουν την καρδιά και σε μετατρέπουν σε άλλα όντα;
Βλέπεις, το κάθε του χαμόγελο ήταν κάτι επιπλέον.
Οι μεταφράσεις του ήταν αυτός που θα 'θελε να είναι, η κριτική του μια φτερωτή συνέπεια που μετέφερε την αντικειμενικότητα πέρα ώς πέρα.
Μια ψυχή καταλήγει σ' ένα σώμα, ένα σώμα σε μια ψυχή, και τα δυο εναρμονίζονται στην ενσωμάτωση του θανάτου.
Μιλάω όπως η ζωή το επιτρέπει. Ποτέ δεν διαισθάνθηκα με το να φαντάζομαι.
Σ' ένα από τα πρώτα του ποιήματα, το Savoir Mourir, γράφει:
Αν έρθετε στην κηδεία μου
θα 'ρθω κι εγώ στη δική σας.
Στην κατάσταση που βρίσκομαι, φευ, δεν μπόρεσα να 'ρθω στην κηδεία σου.
Στην κατάσταση που τώρα βρίσκεσαι δεν θα μπορέσεις να 'ρθεις στη δική μου.
Είμαστε πάτσι.
Κι έτσι... a bientot, εις το επανιδείν αγαπημένε φίλε.

(Γιάννης Γκούμας, 30-31.5.11, [μετάφραση από τα Αγγλικά από τον ίδιο])

In memory of Yannis Varveris
__

Life has only one heteronym: Death.

Poetry, translation, criticism were the heteronyms of his life.

His oeuvre made him Olympian.

His poems are sunflowers.

They hurt as they hurt, in function of the cause that produced them:

the compelling, unpromising truth of beign alive,

of what breath would never be his.

So many of his poems bear a title like a crown of thorns.

So many break the heart to splinters and into different beings.

Well, his every smile was something besides.

His translations were who he preferred to be.

His criticism was a winged consequence carrying objectivity far.

Α soul ends up in a body, a body in a soul,

and both harmonize with what death bodies.

Ι am speaking as life allows. Ι have never felt by imagining.

In Savoir Mourir, one of his early poems, he writes:

If you come to my funeral

Ι too will come to yours.

Alas, in the state Ι am in, Ι couldn't come to your funeral.

In the state you are in, you shan't be able to come to mine.

We are quits now.

So... Α bientot, dearest friend.


(Yannis Goumas, 29-30 May 2011)


___
βλ. http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=302530