Γιώργος Χαριτωνίδης, Δύο ποιήματα

Ο υαλοκαθαριστήρας,
ματαίως προσπαθούσε να διαγράψει
των είκοσί μου χρόνων την εικόνα
στο πίσω τζάμι.
Το νεανικό πρόσωπό μου
κοιτούσα από το καθρεφτάκι του οδηγού
να τρέχει με προσπάθεια αγωνιώδη
ανάμεσα σε βόμβες ναπάλμ.
Ίσως προφτάσει το αυτοκίνητο μου
καθώς προχωρούσε μέσα στο ψιλόβροχο
από Κερύνεια προς Λάπηθο.

_______

Βιογραφικό μη μου ζητάτε.
Δεν γεννήθηκα.
Πέθανα απευθείας στη Λάπηθο.
(παρθενογένεσις, αντίθετη έννοια).
Ως σκόνη μόνο υπάρχω.
Μετά, που με ξεσκόνισαν
απ’ το βορινό παράθυρο του σπιτιού μου,
ως προσφυγόσκονη κατακαθήμενη
ζω στην Αθήνα.

Συχνά οι νοικοκυρές με καθαρίζουν
απ’ τα τζάμια τους.

(Γιώργος Χαριτωνίδης, Με την κίνηση των υαλοκαθαριστήρων, Κέρδος, 2008)

βλ. και ποιείν:
http://www.poiein.gr/archives/10958/index.html#comment-218651