Δημήτρης Ελευθεράκης, "Στην πλατεία του βασιλικού αλόγου"

The great statue of the General Du Puy
Rested immobile …
Wallace Stevens

Το μεγαλόπρεπο άγαλμα του βασιλικού ίππου
με το ένα πόδι ανασηκωμένο, δέσποζε
στο κέντρο της Πλατείας του Βασιλικού Αλόγου,

ομοίωμα καθαρής ύλης, άκαμπτη μονιμότητα.
Κι όμως το άγαλμα στροβιλιζόταν έπαιζε μεσουρανούσε,
γιατί ο κόσμος πάνω στην πλατεία γύριζε

μες στο νεκρό άσαρκο μάτι του.
Όλα τα νεύρα εκείνου του μυώδους μπρούντζου
ανέμεναν μια περιπαίχτρα σάλπιγγα μεσουρανίς,

ένα χαμένο σάλπισμα πραγματικότητας.
Αλλά η μέρα (κάθε μέρα) ήταν ακίνητη,
οι πάπιες, τα παιδιά, οι νεκροφόρες

είχαν ζωή μόνο στη σκέψη του αγάλματος.
Ο κόσμος ήταν η αφαίρεση ή το άλογο; Ποιος ξέρει –
Πάντως το σύνολο κάτι συμβόλιζε∙ ίσως απελπισία 

και έκσταση∙ μάλλον απελπισία και έκσταση.
Μέσα στην έλλειψη, γύρω στο παιγνιώδες κέντρο
όλα σκληρά σαν μολυβένιοι στρατιώτες, 

κι ο περιπατητής που διαβάζει με αφέλεια ή τρόμο
τη σκοτεινή επιγραφή στη βάση του αγάλματος:
«Κοίταξε το μπρούντζινο μάτι του ζώου, σε λίγο θα χαθείς.»

__

βλ. και http://frear.gr/?p=1806

Larry Cool, "Ὁ κόσμος εἶναι μιὰ διαταραχὴ τοῦ μυαλοῦ..."

Ὁ κόσμος εἶναι μιὰ διαταραχὴ τοῦ μυαλοῦ 

Μέσα στὸ θόλο τ’ οὐρανοῦ, εἴμαστ’ οἱ σκέψεις του:
Περιφερόμαστε κρατῶντας κάτι χρυσὰ κλουβιὰ 
Μέσα ἔχουμε τὰ γεννητικά μας ὄργανα 
-«Ὡραῖο τὸ μουνάκι σας»
-«Κι ὁ ποῦτσος σας. 
Νὰ τὰ βάλωμε μαζὶ νὰ παίξουν;»

Ὁ Χριστὸς ἀπ’ τὰ σύννεφα πυροβολεῖ τραπεζίτες 
Ἄγγελοι ἀπὸ ὑδροκυάνιο, 
Πιάνουν τὶς ἀστραπὲς καὶ προσγειώνονται 
Μιὰ διαπεραστικὴ κραυγή,
Ἀποκεφαλίζει τὸν πρωθυπουργὸ 
Ἀπ’ τὸν κῶλο του πετάγεται ἕνας ἔντρομος νάνος.

-«Τί σοῦ συμβαίνει ἀπόψε, ἀγάπη μου; 
Σὲ κάθε βῆμα σου, 
Ἕνα κορμὶ καινούργιο βγαίνει ἀπ’ τὸ παλιὸ» 
-«Εἶμ’ ἕνας ποταμὸς Δύο στιγμὲς δὲν ζῶ στὸ ἴδιο σῶμα

Στέργιος Μήτας, "Το τελευταίο στιγμιότυπο της ευρωπαϊκής διανόησης"

Αμείλικτη πάντα η σελίδα:
ανέκδοτο συγχωροχάρτι.
Μετράει ξέπνοα η Ενάτη
σου - κι ο ρόλος είναι απλός.
Άλλοτε πρίγκιψ (ή τρελός),
απλώνει η αυλαία ρυτίδα.
Ακολουθούνε διαφημιστικά
- και η μουσική των τίτλων.
Θλιμμένος Μπάστερ Κίτον:
γνέφεις σ' ένα μοντάζ βωβό.
Κι η μέρα έγειρε γλυκά:
σπασμένο ντε-σε-βώ.

________
Στέργιος Μήτας, Έμμετρη φυσική ιστορία των θεάτρων, εκδ. Μικρή Άρκτος, 2013.

Άκανθος, "ΟΙ ΠΟΡΝΕΣ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ"

για να θυμάμαι τον Γ.Χαλεπά

ΕΡΠΗΤΕΣ ΤΩΝ ΛΙΠΑΡΩΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΩΝ
ΑΠ Ο ΤΟ Π ΡΑΣΙΝΟ ΜΑΡΜΑΡΟ
ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ
ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΟ ΑΠ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ
ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΔΟΞΕΣ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΜΗΤΕΡΑΣ
ΣΤΙΣ ΘΡΥΜΜΑΤΙΣΜΕΝΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ
ΤΑ ΓΥΜΝΑ Π ΟΔΑΡΙΑ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟΧΩΜΑ
ΒΡΙΣΚΟΥΝ
ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ
ΟΙ ΠΟΡΝΕΣ ΠΕΤΡΕΣ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΔΑΦΝΟΜΗΛΗ
ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ
ΣΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑ
ΧΑΡΑΚΩΜΕΝΕΣ ΑΠ ΤΙΣ ΑΗΔΙΕΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
Η ΜΕΤΑΝΟΙΩΜΕΝΗ ΠΟΡΝΗ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΟΥ
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΞΟΡΚΙΖΕΙ ΤΑ ΔΙΠΛΑΝΑ ΜΑΓΑΖΙΑ
ΠΟΥ ΤΗ ΜΑΤΙΑΣΑΝ
OΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΜΑΡΟ
ΠΡΙΝ ΑΠ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ
ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ ΠΕΤΡΑΣ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ
ΣΚΑΝΕ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΘΕΣΜΙΣΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
ΣΩΡΟΙ ΑΠΟ ΚΡΕΑΣ ΑΝΘΡΩΠ ΙΝΟ
ΤΡΑΒΑΝΕ ΤΙΣ ΚΟΥΡΤΙΝΕΣ
Η ΜΥΚΟΝΟΣ Η ΔΗΛΟΣ ΤΑ ΑΛΑΤΣΑΤΑ
ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΚΟΒΟΥΝ ΒΟΛΤΕΣ ΣΤΗΝ ΥΜΗΤΤΟΥ
ΟΜΙΛΟΥΝ ΑΠΤΑΙΣΤΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΙΩΝ
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΓΛΥΚΟΛΟΓΑ
ΤΗΣ ΜΗΔΕΙΑΣ ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ ΣΤΗΝ ΤΗΝΟ

__________

απο τη Συλλογή "ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΗ" εκδόσεις ΦΙΛΝΤΙΣΙ

Μίλτος Σαχτούρης, "Ο τρελός λαγός"

Γύριζε στοὺς δρόμους ὁ τρελὸς λαγὸς
γύριζε στοὺς δρόμους
ξέφευγε ἀπ᾿ τὰ σύρματα ὁ τρελὸς λαγὸς
ἔπεφτε στὶς λάσπες

Φέγγαν τὰ χαράματα ὁ τρελὸς λαγὸς
ἄνοιγε ἡ νύχτα
στάζαν αἷμα οἱ καρδιὲς ὁ τρελὸς λαγὸς
ἔφεγγε ὁ κόσμος

Βούρκωναν τὰ μάτια του ὁ τρελὸς λαγὸς
πρήσκονταν ἡ γλώσσα
βόγγαε μαῦρο ἔντομο ὁ τρελὸς λαγὸς
θάνατος στὸ στόμα

_____
βλ. και την μελοποίηση του Μιχάλη Σιγανίδη
http://www.youtube.com/watch?v=5qL1CO2PLvA

Άκανθος, "Έτος ιδρύσεως"

ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΜΑΓΟΥΛΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΣΤΑΖΟΥΝ ΧΡΩΜΑΤΑ ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΑ
ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΣΤΙΡΙΚΤΕΣ ΦΟΡΜΕΣ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΒΑΣΑΝΟ
ΚΑΡΜΙΝΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΡΑΚΙ
ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΜΕ ΔΥΛΙΤΙΡΙΑΖΕΙ
ΟΙ ΜΕΤΑΚΙΝΟΥΜΕΝΕΣ ΠΑΥΣΕΙΣ
ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΤΑΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ
ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΦΙΛΟΙ
ΠΙΝΟΥΝ ΥΓΡΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΑΛΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ
ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ ΦΩΡΜΙΟΝΑΣ ΠΑΓΚΡΑΤΙ ΜΕΤΣ
ΤΟ ΧΙΛΙΑ ΕΝΙΑΚΟΣΣΙΑ ΟΓΔΟΝΤΑΚΙΤΡΙΝΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ
Ο ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΖΩΝ
ΧΑΡΤΙ ΤΗΣ ΛΙΘΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΜΕΤΡΗΜΕΝΑ
ΑΠΟΡΟΣ
ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΣ
ΠΑΤΩ ΣΙΓΑΝΑ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΑΤΤΙΚΗ ΓΗ
ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΕΙ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ
ΕΤΟΣ ΓΕΝΗΣΕΩΣ ΚΙΤΡΙΝΟ ΜΕ ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΠΡΑΣΙΝΟΥ
ΤΟΥ ΒΕΡΟΝΕΖΕ
ΕΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ 25 ΜΑΥΡΑ ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΓΚΑΜΑ ΤΩΝ ΓΚΡΙΖΩΝ
ΚΑΙ 10 ΠΙΝΕΛΙΕΣ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΗΣ ΑΛΙΖΑΡΙΝΗΣ
ΔΙΑΦΑΝΟ ΣΑΝ ΤΗΝ ΧΛΩΡΙΝΗ ΕΝΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΤΗ
ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ