Ὁ κόσμος εἶναι μιὰ διαταραχὴ τοῦ μυαλοῦ
Μέσα στὸ θόλο τ’ οὐρανοῦ, εἴμαστ’ οἱ σκέψεις του:
Περιφερόμαστε κρατῶντας κάτι χρυσὰ κλουβιὰ
Μέσα ἔχουμε τὰ γεννητικά μας ὄργανα
-«Ὡραῖο τὸ μουνάκι σας»
-«Κι ὁ ποῦτσος σας.
Νὰ τὰ βάλωμε μαζὶ νὰ παίξουν;»
Ὁ Χριστὸς ἀπ’ τὰ σύννεφα πυροβολεῖ τραπεζίτες
Ἄγγελοι ἀπὸ ὑδροκυάνιο,
Πιάνουν τὶς ἀστραπὲς καὶ προσγειώνονται
Μιὰ διαπεραστικὴ κραυγή,
Ἀποκεφαλίζει τὸν πρωθυπουργὸ
Ἀπ’ τὸν κῶλο του πετάγεται ἕνας ἔντρομος νάνος.
-«Τί σοῦ συμβαίνει ἀπόψε, ἀγάπη μου;
Σὲ κάθε βῆμα σου,
Ἕνα κορμὶ καινούργιο βγαίνει ἀπ’ τὸ παλιὸ»
-«Εἶμ’ ἕνας ποταμὸς Δύο στιγμὲς δὲν ζῶ στὸ ἴδιο σῶμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου