Στέργιος Μήτας, "Το τελευταίο στιγμιότυπο της ευρωπαϊκής διανόησης"

Αμείλικτη πάντα η σελίδα:
ανέκδοτο συγχωροχάρτι.
Μετράει ξέπνοα η Ενάτη
σου - κι ο ρόλος είναι απλός.
Άλλοτε πρίγκιψ (ή τρελός),
απλώνει η αυλαία ρυτίδα.
Ακολουθούνε διαφημιστικά
- και η μουσική των τίτλων.
Θλιμμένος Μπάστερ Κίτον:
γνέφεις σ' ένα μοντάζ βωβό.
Κι η μέρα έγειρε γλυκά:
σπασμένο ντε-σε-βώ.

________
Στέργιος Μήτας, Έμμετρη φυσική ιστορία των θεάτρων, εκδ. Μικρή Άρκτος, 2013.