Θοδωρής Ρακόπουλος, "ΟύΤΙΣ"

Προχώρησε, σταθερά βήματα, προς την άκρη της πλατφόρμας,
«Είμαι ο Κανένας»,
της είπε.

Την ξύπνησε με κνησμό στα μάτια η φωνή, 
κι η ροή του τραίνου την φερμάρισε, 
σαν το κρυμμένο ζώο στην ενέδρα, μπρος στο δίκαννο. 

Με θολή από το κρασί την ορατότητα τον έβλεπε να μπαίνει
μές στο κοπάδι του συρμού διαγώνια,
πίσω απ’ την πόρτα που οδηγούσε προς το φως, πέρα από την σπηλιά.

Σηκώθηκε απ΄την καρέκλα αναμονής με κόπο, μάζεψε την πεσμένη ατζέντα του,
κι έφερε προσεκτικά πάνω απ΄ τα γράμματα, το ραγισμένο της μονόκλ:
Ήταν πράγματι ο Κανένας,
δεν της είπε ψέματα.

_______
(από το βιβλίο ΟΡΥΚΤΟ ΔΑΣΟΣ)