Ο εαυτός μας είναι οι άλλοι,
το χέρι που μας απίθωσε
στη λήθη του χρόνου
η συγκατάβαση στο λεπίδι του ήλιου
η προσμονή πίσω από το συρματόπλεγμα
το θρυμματισμένο κορμί
που εγκολπώνεται τον έρωτα
ουλή ακρωτηριασμένου μέλους
το χνώτο που μας ζέστανε για πάντα
Ο εαυτός μας είναι οι άλλοι...
Ο φίλος που βούτηξε στο κενό
κι άφησε ανέπαφη τη νεκρική του ευγένεια.
_______
Γιώργος Θ. Γιαννόπουλος, Το θέρος των βροτών, εκδ. Ένεκεν, 2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου