Ανεμίζουν μαντίλια,
λευκές σημαίες του αποχωρισμού΄
πάνω στα τελευταία βαγόνια
πηδά η συγκίνηση
κι η ανάμνηση ακολουθεί
τη γραμμή του καπνού στον ορίζοντα–
ό, τι απομένει
είναι τα χιλιόμετρα μελαγχολίας
απ’ τις ράγες.
Τώρα που αρχίζουμε με λέξεις
να στήνουμε γέφυρες,
ξέρει να γράφει γράμματα η μοναξιά-
γέφυρες που ταλαντεύονται παράξενα
κάτω απ’ το βάρος της απόστασης.
Τώρα που αέρας ανοίγει την πόρτα
τρίζει η μοναξιά
τους μεντεσέδες.
___
μτρφ. Γιώργος Καρτάκης
βλ. και http://www.poiein.gr/archives/16356/index.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου