Μαρί-Λουίζ Κάσνιτζ, "Αυτές τις τρεις μέρες"

Αυτές τις τρεις ημέρες
Από τον θάνατο μέχρι τον τάφο
Πόσο ελεύθερη θα είμαι
Πότε εδώ και πότε εκεί θα πλανιέμαι
Στους παλιούς τόπους της χαράς.

Θα’ ρθώ σε σας
Ναι θα’ ρθώ σε σας
Να το’ χετε υπ’ όψη
Αν ανεμίζουν οι κουρτίνες
Χωρίς άνεμος να φυσά
Εάν αργοσβήνει ο θόρυβος των δρόμων
Στο μέσον της ημέρας
Ν’ ακούτε προσεκτικά

Με φωνή που δεν μου ανήκει
Και όχι τη συνηθισμένη
Θα σας συλλαβίζω ένα νέο αλφαβητάρι

Στον αντικατοπτρισμό απ’ τα τζάμια
Θα σας κάνω να εμφανιστείτε
Μαγικά είδωλα
παλιά αινίγματα
Πού είναι ο καπετάνιος;
Πού είναι οι νεκροί;
Αυτά τα ερωτήματα
Τα κουβαλούσαμε πάντα

Για την κηδεία μου
Επιθυμώ το tedeum
Tedeum laudamus
Την ωδή της χαράς
Με αρμόζοντα-
Μη αρμόζοντα τρόπο.

Γιατί μια κλίνη νεκρική
Δεν είναι πια κλίνη νεκρική
Στο τέλος θ’ αποτολμήσω
Ένα άλμα χαράς
Να βυθιστώ ν’ αναληφθώ
Ελαφριά σαν πνεύμα τριανταφυλλιάς

Συγκρατείστε στ’ αυτιά σας
Την κυματωγή
Οποιαδήποτε
Μεσογειακή
Τις βραχώδεις όχθες
Ν’ αναστενάζουν να βροντούν
Να βυθίζονται να ξεπροβάλλουν

___

μτρφ. Ιωάννα Αβραμίδου