Γεχούντα Αμιχάι ,"Πάει καιρός που δεν ρωτήθηκε κανείς"

Πάει καιρός που δεν ρωτήθηκε κανείς
ποιος έζησε σ' αυτά τα σπίτια, ποιος μίλησε για τελευταία φορά,
ποιος ξέχασε το σακάκι του μέσα σε τούτα τα δωμάτια.
Ποιος έμεινε. (Αλήθεια, γιατί δεν έφευγε;)
Ενα δέντρο νεκρό στέκει μέσα στα ολάνθιστα. Ενα δέντρο νεκρό.
Πανάρχαιο λάθος, ακατάληπτο,
στα σύνορα της χώρας. Ξεκίνημα
στον χρόνο κάποιου άλλου. Μικρή σιωπή,
παραλήρημα της κόλασης και του κορμιού.
Το τέλειωμα του τέλους ξεκινάει με ψιθύρους.
Από το μέρος τούτο πέρασε ο άνεμος
κι ένα παιδί προσέχει με περίσκεψη το γέλιο του ανθρώπου.


___
μτφρ. Τάκης Μενδράκος
βλ. και http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=306182