Κώστας Παπαθανασίου, "Λουίς Μπουνιέλ'

Όταν έκοβε το μάτι

–σπονδή παράτολμη σε ρηξικέλευθους θεούς

θυμόταν

οικογενειακά γεύματα τις Κυριακές

μ’ ένα καιρό θλιμμένου ϕθινοπώρου

Τα νιάτα πέρασαν σαν πυροτέχνημα

Ένα κανόνι να βροντά

στους άδειους δρόμους του Τολέδο

Στα γεράματα καθόταν ακίνητος

σ’ ένα ψηλό κρεβάτι με το σκύλο του

Δίπλα το παλιό γραμμόϕωνο

γυρνούσε τη σκόνη της σιωπής

Λίγο πριν το τέλος

του ’ρθε στο μυαλό ο Βερμεέρ

Ο ίδιος μικρός χώρος στη γωνία

με ένα ψεύτικο ϕως

να πέϕτει στα πρόσωπα

Έξω απ’ το παράθυρο

ο άντρας κι η γυναίκα να κοιτάνε

τα αιώνια νήματα

τα χέρια που έπλεκαν αόρατα



Κι έξαϕνα όλα

να τινάζονται στον αέρα

Λουίς Μπουνιουέλ

Το σύμπαν θα ξαναγεννηθεί;



___
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: ΕΚΜΑΓΕΙΑ- Εκδόσεις Σαιξπηρικόν- Σειρά: Vox HumanaII, 2011