Σωτήρης Παστάκας, "Όρος Αιγάλεω"

Δεν έχω παράπονο.
Μια χαρά τα πήγα
στη ζωή μου: κατάφερα
να αποκτήσω ρετιρέ.
Να κλάψω επιτέλους
με θέα τον Παρθενώνα.

*

Για να φτάσω εδώ ψηλά
που έφτασα, έπρεπε να πετάξω
το σακάκι μου στον πρώτο
τη σαμσονάιτ από τον δεύτερο
τη γραβάτα μου από τον τρίτο
τις καταθέσεις μου στον τέταρτο
την ταυτότητα μου στον πέμπτο
στον έκτο να ξεπλύνω την αγάπη σου
από πάνω μου, για να μπορέσω
να βρω τον εαυτό μου
στον έβδομο γυμνό.

*

Μ’ αρέσει αυτό που βλέπω
απ’ το μπαλκόνι μου.
Τ’ ασπρόρουχα τα νόβα.
Πίσω από τα κάτοπτρα
να βλέπω κάπου εκεί
στο βάθος την Ακρόπολη
σαν άλλοτε Ωραία.
Θα σας καλέσω
να μοιραστούμε αυτό
που βλέπω, να είστε σίγουροι,
Θα σας καλέσω.
Γιατί να βλέπω μόνον εγώ
τόση ομορφιά
από δω ψηλά.
Θα σας καλέσω.
Η θέα ψηλά απ’ το Σταυρό
είναι εξαίσια.

*

Ένας γύπας γυροφέρνει
την πολυκατοικία μας.
Κάποιος είπε πως τον είχε δει
να κάνει κύκλους πάνω
από το Όρος Αιγάλεω.
Κάποιος άλλος πως τον είδε
πάνω από το Θέατρο του Διονύσου.
Κανένας δεν είπε πως ήρθε
να κατασπαράξει
το ψοφίμι στον έβδομο.



_________

(Σωτήρης Παστάκας, Όρος Αιγάλεω, εκδ. Ενδυμίων. 2009)
βλ. video στο:

http://vimeo.com/7498201