Γιώργος Γεωργίου, απόσπασμα από τη "Ανάσα της Ιστορικότητας"

H φύση των πραγμάτων παραλλάσσεται
ο τοίχος γίνεται άνθρωπος
ο άνθρωπος συγχωνεύεται στο φόντο
το ντιβάνι χορεύει στον καπνό του
η σκάλα κατεβαίνει σαν αμαξοστοιχία
η κανάτα ξεπροβάλλει την γκριμάτσα της
απ΄ τα κομμένα της χέρια
οι τρεις στο κάτω πάτωμα λιώνουν στο θαμπό κερί
που βούτηξε μονομιάς απ' το ταβάνι
Impression.
[...]
Κάποιος πίνακας του Pollock ζωντανεύει.
Έπειτα ανοίγουν τα φύλλα της Κολάσεως
και τα άλλα τα πιο κοινά του Παραδείσου.

(Γ. Γεωργίου, απόσπασμα από τη Ανάσα της Ιστορικότητας)
Το σπάσιμο των "στίχων" δικό μου

http://nobeliefin.blogspot.com/2010/07/blog-post_28.html