Έτσι γίνεται,στον θερινό καύσωνα ξαπλώνεις
και κοιτάς τον ουρανό, και ο ζεστός αέρας
λικνίζεται σαν κούνια πάνω από σένα,
και ξαφνικά νιώθεις μια παράξενη, αιχμηρή γωνία αισθημάτων:
μέσα σ' αυτή την κούνια υπάρχει μιά ρωγμή, να περνά
το απερίοριστο κρύο, σαν
κάποιο βελόνι από πάγο...
(Αρσένι Ταρκόφσκι, Χρόνος, μετ. Μάξιμ Κισίλιερ, Λίνος Ιωαννίδης, Ίνδικτος 2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου