Μεταλλάσσομαι σὲ στῖλβον ὕδωρ
Μέσα ἀπ’ τὸ πολύπλοκο δίκτυο τῶν σωλήνων,
Φθάνω στὸ λουτρὸ μιᾶς λουομένης
Ἔκπληκτη βλέπει τὸ νερὸ νὰ παίρνῃ μορφὴ σώματος,
Μ’ ἕναν κρυστάλλινο φαλλὸ νὰ τὴν βιάζῃ.
Τῆς εἶμαι ἄγνωστος
Στὸ δρόμο τῆς προσφέρω τριαντάφυλλα.
Τὴ νύκτα στὸ ὑπνοδωμάτιό της,
Ἁπλώνεται βαριά, ἡ λιποθυμικὴ εὐωδιά τους
Οἱ μίσχοι τους ἑλίσσονται γύρω ἀπ’ τὰ μέλη της
Τ’ ἀγκάθια μου,
Κεντοῦν στὰ στήθη της μικρές σταγόνες αἵματος
Ἕνα ῥόδο εἰσδύει μέσα της κι ἀνθίζει
-«Λατρεύω τὸ μουνάκι σου,» τῆς ψιθυρίζω
Ξυπνᾶ καὶ μὲ βλέπει ν’ ἀπομακρύνομαι,
Πηδῶντας ἀπ’ ἄστρο σ’ ἄστρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου