[ Με την ψυχή στο στόμα
Χωρίς ποτέ σου να τη δεις
Μερόνυχτα παραπανίσια
σύρτα-φέρτα
Κάπως αργά το καταλάβαμε
Πως ήταν πρόγνωση Καιρού
Να μην εξελιχθούμε σε Θεούς
πριν γίνουμε άνθρωποι
Γι ΄ αυτό
και τίποτα
Το αναστημένο
στον Αόριστο
Γι ΄ αυτό
και το Μηδέν
ο πιο σπουδαίος
αριθμός
Στην έλλειψή του
κλαίμε. ]
______
βλ. και ποιείν: http://www.poiein.gr/archives/28137
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου