Hans Magnus Enzensberger, "Παγκόσμια αγορά"

Αυτό που τώρα χρειαζόμαστε είναι ένα σβουράκι,

μια κεφαλή ρεγουλαδόρου, μια κάρτα σειριακών θυρών,
αεροπορικώς εξ Ιαπωνίας. Αίφνης
διατίθενται σουβενίρ από το Τιμπουκτού,
βυζαντινές εικόνες, κλεμμένα βρέφη. Παντού
ακριβώς τα ίδια ξυραφάκια,
οι ίδιοι σύνεδροι, οι ίδιες μέλισσες-δολοφόνοι.
Κυκλοφορούν βόμβες αυτοκινήτου,
φιγουρίνια καταλόγου προσγειώνονται,
λογαριασμοί κινούνται μέσω δορυφόρου.
Ενσκήπτουν ιοί εντελώς καινοφανείς.
Μόνο κανένας ζητιάνος που και που
παραμένει στην άκρη του δρόμου
ακίνητος.

___________

(μτφρ. Σπύρος Μοσκόβου, περ. Ποίηση τχ 14)