Αθανασία Γιασουμή, "Ενθάδε κείται η μνηστή του Ποιητή"

Άγρια ξάπλωσε η νύχτα στο νταμάρι
σαν πόρνη άδοξη που αρνήθηκε αμοιβή
Βαρυγκωμώντας πως την φώναξε ραιβή

το τελευταίο που δοκίμασε φεγγάρι.

«Γέρασα» -είπε- « στη στενή τόσους αιώνες
με το σκουρόχρωμο σκισμένο μου καλσόν
για το Θεό μου όσο δούλεψα φασόν
Τόσες ξεγέννησα του πόνου λεγεώνες!
Ήμουν μητέρα για όσους πόνεσαν, ανθρώπους
για όσους με βίασαν σαρκίο ιδανικό…
Πότε απάνεμη και πότε αερικό
Μα όλοι με πρόδωσαν! Καθείς με χίλιους τρόπους.
Κλείστε μου» -έστερξε «τα μάτια να πεθάνω»
κι ας έρθει φως, κι ας γίνει η μέρα ποθητή!
Θάψτε με μόνο στην ψυχή ενός Ποιητή
‘Κείνου που νιώθει ό,τι λέω κι ό,τι κάνω!»

Η νύχτα έγειρε στον ύπνο, μερωμένη
‘Πέσαν κι οι υπότιτλοι από πάνω της, λιτοί
«Ενθάδε κείται η μνηστή του Ποιητή».
Έξω ξημέρωσε. Μέρα κεκοιμημένη.

Charles Hamilton Sorley, "When You see Millions of the mouthless Dead"

When you see millions of the mouthless dead
Across your dreams in pale battalions go,
Say not soft things as other men have said,
That you’ll remember. For you need not so.
Give them not praise. For, deaf, how should they know
It is not curses heaped on each gashed head?
Nor tears. Their blind eyes see not your tears flow.
Nor honour. It is easy to be dead.
Say only this, ‘They are dead.’ Then add thereto,
‘Yet many a better one has died before.’
Then, scanning all the o’ercrowded mass, should you
Perceive one face that you loved heretofore,
It is a spook. None wears the face you knew.
Great death has made all his for evermore.

_______
Bλ. και Ποιείν:
www.poiein.gr/archives/18242/index.html

Χρήστος Μαυρής,"Τ' άγρια πουλιά"

Ι

Το εφτασφράγιστο όνειρό μου

άνοιξε απότομα απόψε

και μετατράπηκε

σ’ ένα χρυσαφένιο σύννεφο

για να κατέβουν ομαδικά

να κουρνιάσουν μέσα του

χιλιάδες άγρια πουλιά.

ΙΙ

Ένας μαύρος ήλιος

κατέβηκε το βράδυ ορμητικά

και μ’ ένα μεγάλο κοντάρι

τρύπησε το τρυφερό όνειρό μου.

Από την σκοτεινή τρύπα  του

ξεχύθηκαν προς τα έξω

χιλιάδες τρομαγμένα πράσινα πουλιά

που τώρα περιίπτανται επικίνδυνα

στο γαλάζιο ουρανό της σκέψης μου.

_____

Χρήστος Μαυρής, Στις πολιτείες των αλλόκοτων πουλιών, Λευκωσία, 2010.

Γιώργης Σαραντής, "Πολιτεία χωρίς όνομα"

κι αν φώναζα
τόβρισκα μάταιο κείνες τις ώρες
ήταν σκυμένοι στις δικές τους φωνές
στα δικά τους οράματα
εκείνοι που πρώτοι θα μ' ένιωθαν

οι άλλοι
οι πολλοί
πανηγύριζαν στις μεγάλες πλατείες

έφτανε η νύχτα κι ηχούσαν οι καμπάνες του ανθρώπινου πόνου
του ανθρώπινου μέλλοντος

μπροστά στη ζωή μας ανοίγονταν πάλι
οι νύχτιοι δρόμοι
κι ετούτοι οι πανάρχαιοι πόνοι
που τόσο τις νύχτες δειχτήκανε γόνιμοι

Ελένη Μαρινάκη, "To άλογο"

Μ' έπερνε βόλτα

ο πατέρας

με πήγαινε

στις καλαμιές

ν' ακούσω τον

αέρα που σφυρίζει

κι αλαφιάζονται

τα ζώα.



Πίσω απ' τα βάτα

τα λουλούδια

σχίζονταν



μια υγρασία

πικρή

αντάμωνε το μεσημέρι.



Και να 'ναι

το χλιμίντρισμα

του αλόγου

χρόνια καθηλωμένο

σ' ένα ξέφωτο.

_______

Ελένη Μαρινάκη, Σε ξένο ουρανό, εκδ., Ερατώ, 2011.

Laurie Anderson, "Language is a virus"

Paradise


Is exactly like

Where you are right now

Only much much

Better.

I saw this guy on the train

And he seemed to have gotten stuck

In one of those abstract trances.

And he was going: “Ugh . . . Ugh . . . Ugh . . . “

And Fred said:

l think he’s in some kind of pain.

I think it’s a pain cry.

And I said: “Pain cry?

Then language is a virus.”

Language! It’s a virus!

Language! It’s a virus!

Well I was talking to a friend

And I was saying:

I wanted you.

And I was looking for you

But I couldn’t find you. I couldn’t find you.

And he said: Hey!

Are you talking to me?

Or are you just practicing

For one of those performances of yours?

Huh?

Language! It’s a virus!

Language! It’s a virus!

He said: I had to write that letter to your mother

And I had to tell the judge that it was you.

And I had to sell the car and go to Florida.

Becaure that’s just my way of saying (It’s a charm.)

That I love you. And I (It’s a job.)

Had to call you at the crack of dawn (Why?)

And list the times that I’ve been wrong.

Cause that’s just my way of saying

That I’m sorry. (It’s a job.)

Language! It’s a virus!

Language! It’s a virus!

Paradise

Is exactly like

Where you are right now

Only much much (It’s a shipwreck)

Better. (It’s a job.)

You know? I don’t believe there’s such

a thing as TV. I mean -

They just keep showing you

The same pictures over ond over.

And when they talk they just make sounds

That more or less synch up

With their lips.

That’s what I think!

Language! It’s a virus!

Language! It’s a virus!

Well I dreamed there was an island

That rose up from the sea.

And everybody on the island

Was somebody from TV.

And there was a beautiful view

But nobody could see.

Cause everybody on the island

Was saying: Look ot me! Look at me!

Look at me! Look at me!

Because they all lived on an island

That rose up from the sea

And everybody on the island

Was somebody from TV.

And there was a beautiful view

But nobody could see.

Cause everybody on the island

Was screaming: Look at me! Look at me! Look at me!

Look at me! Look at me! Why?

Paradise

Is exactly like

Where you are right now

Only much much

Better.

Rrahman Dedaj, "When"

When...



When we dream of the dead

They say it will rain,

When we dream of heroes

Our bones begin to grow.


____
[Kur..., from the volume Balada e fshehur, Prishtina 1970, translated from the Albanian by Robert Elsie and first published in English in An elusive eagle soars, Anthology of modern Albanian poetry, London: Forest Books 1993, p. 107]

Ali Podrimja, "Ποιος θα σκοτώσει τον λύκο;"

Κι o καθωσπρέπει κύριος είπε:

«Αν συναντήσεις

έναν Αλβανό κι έναν λύκο,

σκότωσε τον Αλβανό».

Όταν το άκουσε ο Αλβανός

χαμογέλασε

έστριψε ένα τσιγάρο και:

«Αν με σκοτώσεις,

δύστυχε φίλε μου,

ποιος θα σκοτώσει

τον λύκο;»

Ε, κατακαημένα πρόβατα!

____

[μτφρ. Γιώργος Μπλάνας]

Ανδρέας Εμπειρίκος, "Οκτάνα"

Οκτάνα θα πη , όχι πολιτικής, μια ψυχικής ενότητος Παγκόσμιος Πολιτεία (πιθανώς Ομοσπονδία) με ανέπαφες τις πνευματικές και εθνικές ιδιομορφίες εκάστης εθνικής ολότητος, εις μίαν πλήρη και αρραγή αδελφοσύνην εθνών, λαών και ατόμων, με πλήρη σεβασμόν εκάστου, διότι αυτή μόνον εν τέλει θα ημπορέση διά της κατανοήσεως, διά της αγωνιστικής καλής θελήσεως, ουδόλως δε διά της βίας, τας τάξεις και την εκμετάλλευσιν του ανθρώπου από τον άνθρωπον να καταργήση, να εκκαθαρίση επιτέλους!
Οκτάνα θα πη παντού και πάντα εν ηδονή ζωή.
Οκτάνα θα πη δικαιοσύνη.
Οκτάνα θα πη αγάπη.
Οκτάνα θα πη παντού και πάντα καλωσύνη.
Οκτάνα θα πη η αγαλλίασις εκείνη που φέρνει στα χείλη την ψυχή και εις τα όργανα τα κατάλληλα με ορμήν το σπέρμα.
Οκτάνα, φίλοι μου, θα πη, απόλυτος μη συμμόρφωσις με ό,τι αντιστρατεύεται, ή μάχεται, ή αναστέλλει την έλευσιν της Οκτάνα.
Οκτάνα θα πη μη συμμετοχή και μη αντίταξι βίας εις την βίαν.
Οκτάνα θα πη ό,τι στους ουρανούς και επί της γης ηκούετο, κάθε φοράν που ως μέγας μαντατοφόρος, με έντασιν υπερκοσμίου τηλεβόα, ο Άγγελος Κυρίου εβόα.

_________  
Όχι Μπραζίλια μα Οκτάνα (1965)

Hans Magnus Enzensberger, "Παγκόσμια αγορά"

Αυτό που τώρα χρειαζόμαστε είναι ένα σβουράκι,

μια κεφαλή ρεγουλαδόρου, μια κάρτα σειριακών θυρών,
αεροπορικώς εξ Ιαπωνίας. Αίφνης
διατίθενται σουβενίρ από το Τιμπουκτού,
βυζαντινές εικόνες, κλεμμένα βρέφη. Παντού
ακριβώς τα ίδια ξυραφάκια,
οι ίδιοι σύνεδροι, οι ίδιες μέλισσες-δολοφόνοι.
Κυκλοφορούν βόμβες αυτοκινήτου,
φιγουρίνια καταλόγου προσγειώνονται,
λογαριασμοί κινούνται μέσω δορυφόρου.
Ενσκήπτουν ιοί εντελώς καινοφανείς.
Μόνο κανένας ζητιάνος που και που
παραμένει στην άκρη του δρόμου
ακίνητος.

___________

(μτφρ. Σπύρος Μοσκόβου, περ. Ποίηση τχ 14)

Bάιος Nικιώτης, "Türk Kahveli Krem Karamel, Πατριώτη"

Σε κλειδωμένη ζωή βίωσε

και υπέφερε την κάθε λέξη του,

στα ένστολα γούστα του κοινού

στην ανάμειξη προσώπων με χημικά

μπαταριών έξι στη σειρά 12V

για άρση υδάτινων κωλυμμάτων

στην ευθυγράμμιση του Έβρου.

Χίος, Έβρος εις τη δεύτερη, Λιτόχωρο -

Δεμένος τόπος στις ερπύστριες

του λόγου αντίδραση,

λόγος αστάθεια που σε λίγο

καιρό επιφέρει κόλαση

όπως στις συζυγικές κοιλιές.

Οι γειτόνοι μαλώνουν την κακία

και το χάος και στέλνουν

τα παιδιά τους θέατρο στο Παρίσι.

Ο ήρωας γνώρισε τα νιάτα του

μαθητευόμενος σε ινδούς

αλχημιστές αναζητώντας

τον ανέφικτο συνδιασμό ονείρων

με ρακές στη Σαλαμίνος.

Έκλεισε το ρολόι και τό' βαλε

στην τσέπη του,

απρόσωπος τριγυρίζει ανάμεσα

στις φτελιές του γειτονικού

πάρκου πλάι στα αρχαία νεκροταφεία

του Κεραμεικού και τρίβει κροτάφους

για μια άναυδη σπίθα.

Ήρθε η ώρα για ραντεβού με

το πρόσωπο που ήξερε από

πριν χωρίς να ξέρει.

Άναυδη σπίθα τσίρισε και

το πρόσωπο κρυμμένο πίσω

από ένα εξώφυλλο βιβλίου

πλησίασε και τού' δωσε το χέρι.

Έχει πλάκα η πάσα Karamel

του Ατλαντικού.

Πάμε παιδική χαρά;

 Türk dipnot:

Γείτονα...

- έχει γοητεία η γλύκα του λόγου

πού' φερε στον κόσμο το παιδί,

μέταλλο μασίφ και ευγενή.

_____
βλ. και http://sillavi.blogspot.gr/2012/07/turk-kahveli-krem-karamel.html