H ψυχή μου σαν σαξόφωνο ακολουθεί τη μελωδία των μαλλιών σου
καθώς ανεμίζουν στον άνεμο.
Και σαν γελάς, ένα τριαντάφυλλο ανθίζει στα κοκκινωπά σου χείλη.
Κρυσταλλένια ανάμνηση το βλέμμα σου σε κάθε όνειρο
κι η γλυκιά σου σκιά νοσταλγικό άγγιγμα, που προσπερνά
της μοναξιάς τον πόνο δίχως όμως να γεμίζει το κενό...
Γλιστράς μες στην καρδιά μου κι όπως ένα σεντόνι σκεπάζει τον καημό,
γεμίζοντας δάκρυα στα μάτια.
Και σαν μια μικρή πεταλούδα χορεύεις, για να απαλύνεις τον πόνο μου,
μα η
απουσία σου σαν αυγουστιάτικο φεγγάρι αγγίζει
της μοναξιάς τον ουρανό κι η πνοή μου
συνεχώς
θροϊζει θλιμμένη κι απελπισμένη τη δική σου τη δροσιά...
Τριανταφυλλένιο άρωμα έχει το άσπρο φόρεμά σου
κι ο καταγάλανος ουρανός μαντήλι στο λαιμό σου.
Σε κάθε παλμό της η καρδιά μου φωνάζει το όνομά σου
σαν μια αγκαλιά θα είμαι εκεί σε κάθε όνειρό σου...
