Δευτέρα 24 Αυγούστου 2020

Eight poems of Petros Golitsis - Οκτώ ποιήματα του Πέτρου Γκολίτση - Осам пјесама Петроса Голитсиса (in Greek, English and Serbian )


Petros Golitsis – Prevod  pesama

Prevod: Dragan Vitorovic

 

Μπάσταρδο σύμπαν

 

Μπάσταρδο σύμπαν που με γέννησες

με φόντο μαύρο εξατμίζομαι

από τον πόνο κι απ’ την τρέλα

λιώνουνε καπνίζοντας

οι σάρκες του προσώπου μου

φλογίζεται όλο μου το σώμα

μένουν στο κενό να στροβιλίζονται

τα δόντια μου

αστραφτερά και μαργαριταρένια

 

Bastard universe

 

Bastard universe that bore me

against a black background am I evaporating

in pain and folly

dissolves smoking

the flesh on my face

my entire body is inflamed

my teeth

remain whirling in space

bright and pearly 

 

Kopile svemira

 

Kopile svemira koje me iznedri

Na crnoj površini isparavam

Usled bola i ludila

Tope se u dimu

Niti mesa na mom licu

Čitavo telo mi je u plamenu

U praznini vrtložno ostaju

Moji zubi

Blistavi i biserni

 

Σώμα μετά από σώμα

 

Το κάθε σώμα μου με αφήνει ζωντανό

να περιμένω το επόμενο

σώμα

           τραγουδώ

                            στον χωροχρόνο

στην κάθε στάση

          στο φωτεινό που εξισορρόπησε

το τόσο μαύρο που καταπίνοντας κοχλάζει

«μην είσαι πίδακας

          που σχίζει κεραυνώνοντας;»

«μην είσαι φάσμα

         που μπολιάστηκε στο θαύμα;»

και τώρα σέρνομαι σε κόσμους που αγνοώ

  και όλο αλλάζουν

Λουλούδι-αιδοίο

                              που μου ανοίχτηκες

και πλέον πλέω στα υγρά σου κολυμπώντας

χουφτώνοντας

                           τον λίγο χρόνο που μου δόθηκε

κρατιέμαι από τη σάρκα σου

   από την κίνηση της γνάθου

   που σφάζει το ελάφι       

               και περιστρέφει τα άστρα

 

Κι αν απ’ τα υγρά μου κάποτε με ελάφρυνες

ή απ’ τον ιδρώτα μου

                            στο νεκροκρέβατό μου;

από τα σκέλη σου με μιας με τράβηξες

ως νεογέννητο στον θάνατό μου

 

Body after body

 

Each of my bodies leaves me alive

waiting for my next

body

I sing

in space-time

in every stop

in the brightness that counter balanced

the so black that on swallowing bubbles

“might you be a spurt

that rips striking with lightning?”

“might you be a spirit

  engrafted into a wonder?”

and now I drag myself in worlds unknown to me

                                           and changing all the time

Flower-cum-vagina

             that opened to me

and now I float on your juices swimming

clutching

                `the little time given me

I hold on to your flesh

to the jawbone’s movement

that slaughters the deer

            and revolves the stars

 

and if once you relieved me of my juices

or my sweat

on my deathbed?

from your limbs you pulled me at one go

as a newborn in my death     

 

Telo od tela

 

Svako od mojih tela me ostavlja u životu

ćekajući na sledeće

telo

pevam

u prostorvremenu

na svakoj stanici

u svakoj svetlosti koja se opire

tami koja guta dok vri

"možda si mlaz

koji cepa munje?"

"možda si duh

ugraviran u čudo?"

i sad se odvlačim u svetove meni nepoznate

sve se menja

Cvet - orgazam - vagina

koja je otvorena zbog mene

i sad plutam na tvojim telesnim tečnostima plivajući

grčevito

ovo malo vremena dato mi

da se držim na tvom mesu

na pokretu vilice

koje sakati jelena

i presreće zvezde

 

i ako si me oslobodila od mojih telesnih tečnosti

ili mog znoja

na mojoj samrtničkoj postelji?

iz tvojih udova izbacila si me odjednom

kao novorođenog u smrt

 

Συναίνεση

 

«Σε τι να συναινέσω;»

εδώ βαλλόμαστε από παντού

στα χαρακώματα του κόσμου πανικός

αρχιτεκτονικές δομές

πληγές τεράτων

            μεταφυσικές γραμμές

– είναι όλα λάθος –

στόματα χάσκουν στο κενό

       πλανητικές σκιές

άστρα βουλιάζουν στον βυθό

και εκρήγνυνται και σβήνουν

κόσμοι φουσκώνουν σαν νερό

 

Κ’ εμείς φυτρώσαμε, κάτι ψελλίσαμε

και τραγουδήσαμε

δεν ηρεμήσαμε

τη σκόνη την τινάξαμε

τα κόκκαλα πετάξαμε στον ουρανό

σαν δορυφόροι γύριζαν

                             ωσότου…

 

αφού είσαι ηλίθιος

θα εναρμονιστείς

στο τέλος μάλιστα θα εκτοξευθείς

γύρνα και πάλι στο κενό

χωμένος μες στον αστρικό γιακά

       του σύμπαντος

 

Assent

 

“Assent to what?”

Here we are attacked from everywhere,

panic in the world’s trenches

architectural structures

monsters’ wounds

            metaphysical lines

– all are wrong –

mouths gape in the void

                        planetary shadows

stars sink into the depth

exploding and fading out

worlds swell like water.

 

And we germinated and mumbled something

we sang

we didn’t calm down

we shook off the dust

hurled the bones to the sky

which orbited like satellites

                                    until…

 

Since you are so stupid

you’ll tally

in fact, in the end, you’ll be launched

turn back to the void

tucked in the stellar collar

of the universe.

 

Pristanak

 

„Na šta da pristanem?“

Pritisnuti smo sa svih strana

Panika je po svetskim rovovima

Rane čudovišta

          Metafizičke linije

-sve su pogrešne-

Usta zjape u prazno

                    Planetarne senke

Zvezde poniru u dubine

Eksplodiraju i nestaju

Svetovi se naduvavaju kao voda

 

I mi smo cvetali i mumlali ponešto

Pevali smo

Nismo se smirili

Otresli smo prašinu

Kosti bacili ka nebu

Kružile su kao sateliti

                                   Dok...

 

Kad si već toliko glup

Složićeš se

U stvari, na kraju, lansiraće te

Nazad u prazninu

Zakucan u zvezdani okovratnik

                                             Svemira.

 

Θεσσαλονίκη 2013 μ.Χ. (Πόλη κάτω απ’ την πόλη)

                                                           

Ήρθε ο Ηράκλειτος στην πόλη μας απόψε

μίλησε με σωζόμενα ρητά

− κι άλλα που χάθηκαν −

                ακούγονταν

       τα πλέον σκοτεινά:

«φωτιές-αιώνιες και ψυχές-αναθυμιάσεις»

«είμαστε και δεν είμαστε»

«στις ίδιες πόλεις κατοικούμε

                         νεκροί και ζωντανοί»

«ο ένας μες στον άλλον αναπνέουμε»

«νεκροταφεία βρίσκουμε μετράμε τους νεκρούς»

− σε γλώσσα τρέχουσα σαν νά ‘λεγε −

δεν έχει η ανθρώπινη ροή επιστροφή

(εδώ και το ποτάμι)

η αλληλουχία των γενεών

πάνω στη γη, μέσα στην πόλη

1000 και κάτι οι τάφοι

του 4ου αιώνα προ Χριστού

 στο Συντριβάνι

και 411 στα δυτικά, στο ενδιάμεσο

                                 η decumanus

και μ’ ένα άλμα μετά

                          απ’ τη σφαγή του Ιππόδρομου

                                                      στο Άουσβιτς

Θεσσαλονίκη πόλη με ανοιχτά τα σωθικά

δείξε μας, δώσε μας

την πόλη κάτω από την πόλη

κράτα την πόλη την πληγή σου ανοιχτή

πόλη μέσα σε πόλη

κάτω απ’ τα πόδια μας τάφοι και δρόμοι

στους αστραγάλους σου νεκρά φτερά

− στεφάνια δόντια όλα χρυσά −

εγχυτρισμοί

                       ενταφιασμοί

                                            και καύσεις

δεν θα παύσεις

Θεσσαλονίκη πόλη πάνω σ’ άλλη πόλη

με τους νεκρούς σου να αιωρείσαι εσαεί

νέα ξανάρχεσαι

            λειψή μεταβαλλόμενη

κι εμείς

      οι επόμενοι νεκροί

                   γυαλίζουμε τα μάρμαρα

                                −in situ−

                                  νεκροί και ζωντανοί

 

 

Thessaloniki, 2013 A.D. (City below the city)

 

Heraclitus came to our city tonight

he spoke with what sayings still survived

− and others now lost −

audible were

the more abstruse ones:

“eternal fires and souls-cum-vapours”

“we are and we aren’t

we live in the same cities

the dead and the living”

“we breathe among each other

we find graveyards, count the dead”

he spoke in the current language as though saying

“the human flow has no return

(river-like)

the generations’ sequence

on the earth, in the city”

some 1,000 number

 the 4th century B.C. graves

in Syntrivani

and 411 in the west, in between

the decumanus

then a jump away

from the Hippodrome massacre

to Auschwitz

Thessaloniki city with exposed entrails

show us give us

the city below the city

keep the city your wound open

city in the city

graves and streets under our feet

on your ankles dead wings

− chaplets, gold teeth −

pot burials

 interments

and cremations

you won’t rest

Thessaloniki city above another city

hovering forever with your dead

you return young

wanting unsettled

and we

the dead to come

            in situ

      shine the marbles

both the dead and the living

 

Solun, 2013 (Grad pod gradom)

 

Heraklit je stigao u naš grad večeras

obratio se preživelim govorom

- i još ponekim kojeg više nema

slušale su se

uglavnom mračne stvari:

"večne vatre i duše koje isparavaju"

"jesmo i nismo"

"u istim gradovima obitavamo

mrtvi i živi"

"jedni uz druge dišemo"

"grobnice nalazimo mrtve brojimo"

- savremenim rečima kao da je saopštio-

ljudski tok nema povratka

(kao i reka, uostalom)

sekvenca generacija

nad zemljom, u gradu

1000 i nešto grobova

četvrtog veka pre Hrista

kod Fontane

i 411 na zapadu, negde između

decumanus

i jednim skokom

do masakra na Hipodromu

do Aušvica

Solun, grad iz koga viri utroba

pokaži nam, daj nam

grad pod gradom

ispod naših koraka grobnice i putevi

na tvojim člancima su osušena krila

- nakit zubi sve u zlatu-

obredno posuđe

sakramenti

i kremacije

nećeš znati za odmor

Solun, grad pod gradom

s mrtvima lebdećeš zauvek

vraćaćeš se podmlađen

sa čežnjom

i mi

naredni mrtvaci

glačamo kamen

-in situ-

mrtvi i živi

 

 Σκόνη που κατακάθισε

 

Τι ματαιότητα να είσαι

   αναμιγνύεσαι

με τα υλικά μπροστά στα μούτρα σου

χτυπούν σαν κύματα και σχηματίζεσαι

κοιτάς πώς βγάζεις χέρια ισορροπώντας

στον ψευδοχρόνο που σου δόθηκε

ενώ ολόγυρα

πώς χάσκουν τα σκοτάδια

χάη ασχημάτιστα κοχλάζουνε

και εσύ φαντάζεσαι

           μορφές

         ροές

             αρχή

                                               και τέλος

 

Σκόρπιζε, απάλειφε τα όρια, τις γραμμές

γείωσε – σβήσε – την ανάσα σου

μέσα στο χώμα που διαλύεται

να αιωρηθεί σκόνη αστρική

που κατακάθισε

στο στιγμιαίο κύμα όλου του χρόνου

που σε πέταξε

            και σε αναίρεσε

– για πάντα –

                                    εδώ και τώρα

 

Settled dust

 

What a vanity to be

      you mingle

with materials in front of your face

they strike like waves forming you

you look how you put out hands balanced

on pseudo-time allotted you

while all round

my, how the darkness gapes

shapeless voids boil                                  

and you imagine

                        forms

                                  flows

                                           a beginning

                                                               and an end

 

Scatter, expunge the bounds,  ground

the lines – erase – your breath

in the earth that dissolves

to hover as-stellar dust

                                    settling

on the instant wave of entire time

that threw you away

and revoked you

– forever –

here and now

 

Slegnuta prašina

 

Kako je besciljno da te ima

Vrpoljiš se

oko materijala pred tvojim licem

naleću u talasima dok te oblikuju

gledaš kako pružaš ruke balansirajući

u lažnom vremenu koje ti je dato

dok svud unaokolo

uf, kako mrak davi

bezoblične praznine ključaju

i zamišljaš

oblike

tokove

početak

i kraj

 

Skupi, raskomadaj granice, postavi

linije - obriši - svoj dah

sa tla koje se raspada

da bi lebdelo kao zvezdana prašina

slegnuta

na trenutnom talasu čitavog vremena

koje te je bacilo

i zbrisalo

-zauvek-

ovde i sada

 

 

Balkan Express

 

Με μαχαίρωσε πολλές φορές

με έθαψε ζωντανή

είναι θαύμα που σας μιλώ

διότι είμαι νεκρή

H μόνη έγνοια μου τα τρένα

αν θα περάσουν στην ώρα τους

να μη με δουν

καθώς τα χαλίκια τακτοποιώ

και κρύβομαι από κάτω.

 

Ίσως ένα χαλίκι να αρκεί

για να με δει

να πιάνω χέρια άλλων νεκρών

να τους πατάω προς τα κάτω.   

 

 

Balkan express

 

He stabbed me repeatedly

he buried me alive

it’s a miracle that I’m talking to you

because I’m dead;

My only concern is that if the trains

pass on time

they won’t see me

arranging the gravel

and hiding under it

 

But perhaps even a single gravel

is sufficient for him to see me

holding the hands of the other dead

and pounding on them

 

Balkan Express

Probo me je nekoliko puta
spalio me živu
čudo je da vam se uopšte i obraćam
jer sam mrtva.
Jedina moja briga su vozovi
da li će proći na vreme
da me ne vide
kako raspoređujem sitno kamenje
i krijem se dole.

Možda će jedan sitni kamen biti dovoljan
da me vide
kako držim ruke ostalih mrtvih
kako ih guram ka dole.


 Κοιμητήριο Θέρμης

 

Νεκρομάζωξις.

 

Φως πάνω στα μάρμαρα

γυρνά στον εαυτό του

και πάλι προς τα μάρμαρα.

 

Στο κοιμητήριο τούτο

δεν μιλάς με τους οικείους

τους νεκρούς

ούτε με τον εαυτό σου·

ούτε καν περιφέρεσαι.

 

Μετέωρος μισοφαίνεσαι

στο ενδιάμεσο

μαρμάρου και φωτός.

 

Thermi cemetery

 

A mass of corpses

 

Light on the marbles

turns to itself

and then back towards the marbles

 

In this cemetery

you don’t talk to your dear

dead

not even to yourself;

you don’t even maunder about

 

You are half-visible hanging in the air

between

marble and light 

 

Groblje Termis

Okupljanje mrtvih.

Svetlo obasjava kamen
ka sebi se vraća
i ponovo obasjava kamen.

Na ovom groblju
ne pričaš sa znanima
sa mrtvima
sa sobom
niti se pomeraš.

Lebdi poluprikaza
omeđena
kamenom i svetlom.

 

Πιο κάτω

 

Πρέπει και πάλι να κατέβω

να τους καθησυχάσω τους τρελούς μου

κάποιοι κοιτάζουν το ταβάνι

με μάτια γουρλωμένα

το παίζουνε νεκροί

                  πιο κάτω

μαζεύονται δυο-τρεις

έντονα μιλούν

χειρονομούν και σχέδια καταστρώνουν

πρέπει να βρίσκομαι αδιάκοπα

πιο κάτω από αυτόν

που χτυπά

                   τις αλυσίδες

                                         και ουρλιάζει

 

Lower down

 

I need to go down again

and quieten my cranky selves

some are looking wide-eyed

at the ceiling

they feign being dead,

lower down

gather two or three others

and speak sharply

they gesticulate and make plans,

I must always be lower down

than the one

who rattles

                     the chains

                                        and yells

 

Još niže

Trebalo bi iznova da siđem
da smirim svoje lude
poneki motre tavanicu
razrogačenih očiju
prave se mrtvi
još niže
skupe se dvoje - troje
glasno govore
trljaju ruke i prave planove
trebalo bi neprekidno da se nalazim još niže
za razliku od onog koji trese lancima
i urla

 μτφρ. Dragan Vitorović
sa grčkog preveo Dragan Vitorović

translated in english by Yannis Goumas