Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Ted Hughes, "Ονειροπόλοι"

 
Δεν τη βρήκαμε εμείς – μας βρήκε αυτή.
Μας ξετρύπωσε. Η Μοίρα που κουβαλούσε
μας ξετρύπωσε
και μας συναρμολόγησε, αδρανή στοιχεία
για το πείραμά της. Το παραμύθι που κουβαλούσε
επιστράτευσε εσένα και μένα και εκείνη,
μαριονέτες για την παράστασή της.

Σε γοήτευσε. Τα μάτια της σε χάιδεψαν,
σε κυρίευσαν με τη δακρυσμένη λάμψη τους.
Τα γερμανικά της, τα σκοτεινά της υπονοούμενα
πίσω από μια ευγλωττία που θύμιζε κοσμηματοπώλη του Κένσινγκτον
ήταν ο προγονικός σου ψίθυρος του Μέλανα Δρυμού –
πλαισιωμένος από μία λιπαρή, γεμάτη κάπνα, απαλότητα κρεματορίου.
Όταν ξαφνικά στριφογύρισε τα μάτια της,
γουρλώνοντάς τα, σαν στραγγαλισμένη, σε τρόμαξε.
Ήταν ο παραπλανητικός της τρόπος να σε ξαφνιάσει.
Όμως είδες μέσα απ’ αυτήν κρεμασμένες γυναίκες να πνίγονται, βουβές,
κι όταν άκουγε, παρατηρώντας σε, μέσα στον καπνό,
οι γκρίζες, μέσα σε δαχτυλίδι μαύρο, ίριδές της, σχεδόν αφύσικες,
ήταν ο λύκος του Μέλανα Δρυμού, η κόρη μιας μάγισσας
των Γκριμ.

Την καλλιέργησες προσεκτικά,
την εβραϊκότητά της, την πολυφυλετική της ομορφιά,
λες και το όνειρο του ονειρικού σου εαυτού στεκόταν εκεί,
μία απαστράπτουσα σκοτεινότητα, της Ευρώπης το μυστηριώδες πετράδι.
Ένα πλάσμα πέρα από τα κρόσσια της λάμπας του γραφείου σου.
Ποια ήταν αυτή η Λίλιθ των εκτρώσεων
που άγγιζε τα μαλλιά των παιδιών σου
με νύχια βαμμένα στο χρώμα της τίγρης;
Τα επιτηδευμένα αγγλικά της, οι ακρωτηριασμοί του Χίτλερ
σου κρατούσαν συντροφιά, καθώς ξεχορτάριαζες τα κρεμμύδια.
Εβραίος, γεννημένος στο Ισραήλ, πρώην μέλος της ναζιστικής νεολαίας.
Ο πατέρας της γιατρός στα μπαλέτα Μπολσόι.

Ήταν κι αυτή αδύναμη.
Κανείς μας δεν μπορούσε να ξυπνήσει.
Ο εφιάλτης κοιτούσε τις παπαρούνες.
Κάθισε εκεί, με την υγρή μουτζουρωμένη της μάσκαρα,
Φορώντας πυρόξανθα μεταξωτά, χρυσά βραχιόλια,
Λίγο χυδαία με μυστηριώδη ερωτισμό –
Μια Γερμανίδα
Ρώσο - Ισραηλίτισσα με βλέμμα δαίμονα
Ανάμεσα στις φράντζες των μαύρων μογγολικών μαλλιών της.

Ύστερα από μια νύχτα κάτω από τη στέγη μας
σου διηγήθηκε το όνειρό της. Ένα πελώριο ψάρι, ένας λούτσος
είχε ένα σφαιρικό, χρυσό μάτι, και μέσα στο μάτι αυτό
σπαρταρούσε ένα ανθρώπινο έμβρυο –
Έμεινες έκπληκτη, ίσως και να ζήλεψες.

Αρνήθηκα να ερμηνεύσω. Είδα
ότι ο ονειροπόλος μέσα της
με είχε ερωτευθεί αλλά εκείνη δεν το ήξερε.
Εκείνη τη στιγμή ο ονειροπόλος μέσα μου
την ερωτεύτηκε, και το ήξερα.
___________

[μτφρ. Χάρης Βλαβιανός]

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Κιθ Χίλινγκ, "H ψυχή της γιαγιάς μου"



Η ψυχή της γιαγιάς μου
ζει έξω στα χωράφια, τα μαλλιά της σύρματα,
πιρούνες και καρφιά διάσπαρτα στη χερσόνησο
όπου ξερές μπάλες σανού υποφέρουν μυστήριους
στραγγαλισμούς απ’ τον αέρα του ισθμού.
Η καρδιά της χοντρή σαν τον ήλιο, το στόμα της
ξεπετάει βατράχια, τα τραγούδια της αντιλαλούν
στο χρόνο όπου κορόμηλα ανοίγουν μαυρισμένα
ραγίζοντας εκεί που τα άφησε στην ανατολή.

Τρέχουν μαύρα ποτάμια από υγρή άσφαλτο, σημάδι
πως η γιαγιά Λίβινγκστον κινεί λόφους, χωράφια,
κόβει τη γη προς τους ορίζοντες. Οι σοδειές μας
ζωντανεύουν στην τροχιά της, από εποχή σε εποχή,
όπως η σκουριά της πάνω μας κι αυτό που πήραμε
το δώσαμε πίσω κι όσα μας δίδαξε η γιαγιά
είναι όσα αλήθεια καταφέραμε να μάθουμε. 

_______
(Keith Hilling)


μτφρ. Belica-Antonia Kubareli

βλ. και http://www.diastixo.gr/site/index.php?option=com_content&view=article&id=147%3Akeith-hilling-&catid=54%3Apoihsi&Itemid=103&fb_source=message

Γλυκερία Μπασδέκη, "Εθνικός οργανισμός παροχής υπηρεσιών υγείας"




για το
σπασμένο πόδι
να σας δει
ο κύριος
Παπαδίτσας
ούρα,ουρία,
ζάχαρο
κύριος
Σινόπουλος,απαρεγκλίτως
ακτίνες θώρακος
Εμμανουήλ
Αναγνωστάκης -κλείστε όμως
ραντεβού
εγκαίρως
για την ψυχή,
για την ψυχή,
ο
κύριος
Γιώργος
Χειμωνάς
-τι επιστήμων!
(ΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΣΤΙΣ ΛΙΣΤΕΣ,
ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΜΟΥ;)
ΤΙ
ΔΕΝ
ΤΟΥΣ
ΒΡΙΣΚΕΤΕ
ΠΟΤΕ ;
ΤΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΜΟΥ ΛΕΤΕ ;
χτυπήστε νύχτα το
κουδούνι,
πάρτε τον πετεινό σας
αγκαλιά,
λαλήστε
τρις
και
να
μπροστά σας
οι
γιατροί
ολόδροσοι

________
βλ. και http://www.poiein.gr/archives/17079/index.html#comment-362566

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Μάριος Μαρκίδης, "Νανούρισμα"



Ἔλα ὕπνε πού παίρνεις τά παιδιά καί πάρε το
ἔλα γριά μέ τά φριχτά δόντια καί πάρε το
ἔλα Τζών Σίλβερ
ἔλα ἄσπλαχνε Ἰαβέρη
ἔλα Φοῦ Μανσοῦ, Ἐμπενέζερ Σκρούτζ, σερίφη τοῦ Νόττιγκχαμ
λυσσασμένοι λύκοι, στρίγκλες, τέρατα
ἐλάτε γαμῶτο καί πάρτε το
καί μήν τό ἀφήσετε μέχρι τό πρωί.

_______






Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

Γιώργος Γεωργίου, "Πίστη 1"


Μια ζωή στο κρεοπωλείο από τα χαράματα
Παραλαβή και προετοιμασία
Για να μπεις εσύ και να ‘ναι όλα έτοιμα
Η σπάλα το κότσι ο ποντικός
Σνίτσελ μεγάλα και περιποιημένα
Μπριζόλες υποδειγματικά δουλεμένες με το χέρι
Ξανθιά και έλουσες με το λευκό σου δέρμα τον μέσα του πάγκο
Λεπτά δάχτυλα με ακριβείς κινήσεις
Σαν γάλλος βραβευμένος κρεοπώλης
Έργα τέχνης που σαν θα φας θ’ ανυψωθείς
Του χαμογέλασες και ζήτησες κάτι
Ό,τι νομίζει
Σ’ εμπιστεύομαι του είπες
Κι έστριψες πάνω στα τακούνια σου
Ποτέ σου δεν ήσουν σίγουρη
Κι αυτό σε έκανε πολύτιμη
Να σου δάγκωνε τον αυχένα απαλά
Να σε χούφτωνε με την παλάμη
Σάρκα γυμνή
Με ανάσες κομμένες
Στις φλόγες να παραδοθείς
Στη γλώσσα του να σε γευτεί
Και στα σπλάχνα του ν’ αποσυντεθείς
Ποτέ του δεν έμαθε πως ήταν η δουλειά σου
Να τους δίνεσαι σαν κορίτσι ερωτευμένο
1200 ευρώ τη βραδιά
Κρέας για πούλημα
Θα σε υπολόγιζε αμέσως
Τα 52 σου άτριχα κιλά
Με τα βαμμένα μπλε νύχια
Μια απλή διαίρεση χωρίς συναισθηματισμούς
Σαν καλός επαγγελματίας
23 ευρώ το κιλό
Αξίζεις
Σίγουρα αξίζεις θα σκεφτόταν
Αν μάθαινε για σένα
Αν δεν ήθελε να γαμήσει
Αν ήταν εξωγήινος
Τώρα όμως δουλεύουν οι αισθήσεις
Τώρα που σε ποθεί σαν να ‘σουν μια ιδέα
Ανεκτίμητη
Κι ας είσαι στην πραγματικότητα
Πιο φτηνή από μπον φιλέ

___
γ. γεωργίου




Εύα Μοδινού, "Η μελλοθάνατη:"


Η μελλοθάνατη:

Ακούς;

Ο καλπασμός του θεριστή χτύπος παράλληλος
μες στο σφυγμό μου δυναμώνει

κι αυτό που έλεγα ζωή σαν ξένο δέρμα
τώρα πάνω μου πονά

Αντίκρυ ο Χρόνος   κομμένη γέφυρα
πάνω από το ρόχθο του μαύρου Ποταμού

πως να περάσω απέναντι;

Το αίμα μου γκρεμίζεται στη Δίνη της Πληγής
σαν Ειμαρμένη

κι η σκαλωσιά του Ιλίγγου
του πάθους η ανεμόσκαλα που ξόρκιζε τον Τρόμο

αυτή τη Νύχτα αιφνίδια

ξεκρεμάστηκε

____
Εύα Μοδινού, για πάντα, οι εκδ. των Φίλων, 2012